Alles is anders.

11 april 2019

Alles is anders hier. Alleen al het doen van boodschappen. Je denkt simpel even aardappelen mee te nemen. Sta je in de winkel, blijk je opeens keuze te hebben tussen gele en rode aardappelen. Dat gaat nog. Maar dan…. moet je dan Fiert hebben of juist prajit?! Hoe zat stond dat ook al weer in mijn lesje? Daar hadden ze het niet over aardappelen maar wel over cupcakes en iets gekookt… Dus dan zal prajit wel om te bakken zijn en fiert om te koken. Ad heb ik er niet over gehoord, dus ik denk dat mijn logica klopte.
Als je dan de winkel doorgekomen bent, sta je achter een mooie kleurige zigeuner mevrouw. Ze kijkt me aan, houdt een doos eieren omhoog en wijst naar de sticker die er op staat. Oh nee…. Moet ik nu iets gaan zeggen?! Ik probeer het te omzeilen. Het is duidelijk dat ze het niet kan lezen, dus ik vis mijn bril uit te tas. Blijmoedig. Maar nee, ze blijkt ook met bril niet te kunnen lezen, waarschijnlijk kàn ze niet lezen. Dus ik vertaal 18 april. Ze knikt, blijkbaar heeft ze me begrepen.

De geluiden in de heuvels zijn ook anders. Als er iemand aan de andere kant van het dal staat te praten, dan hoor ik dat. Zeker als ze wat harder praten. Het geblaf van de honden, vooral ’s nachts. Het gaat soms als een soort van treintje door het dorp, om de beurt gaan er honden blaffen. Dan loopt er iets of iemand over straat.
Soms is het ook juist de stilte die me overvalt, overweldigt. Gewoon helemaal niets te horen!

Hier is het droog, al weken. In de weken dat ik er nu ben heeft het 2x wat geregend. De grond trekt scheuren. Hier speur ik inmiddels de hemel af om te kijken of er wellicht regen aankomt. Nooit gedacht dat ik nog eens uit zou kijken naar regen. In Nederland speurde ik juist de hemel af op zoek naar de zon.
Rond het middaguur is het hier eigenlijk al te warm voor de honden om te gaan wandelen.

Afgelopen dinsdag was het feest. Eerst zag ik de Hop vliegen, hij is terug van weggeweest. Ook de eerste zwaluwen gezien, hoera! En dan was op dezelfde dag ook de nachtegaal aan het zingen. Verrukt stond ik te luisteren naar zijn prachtige gezang. Hij doet echter zijn naam eer aan, dus ’s nachts kon ik hem wel wat doen. De hele nacht lag ik wakker door hem. Nouja.. zo voelt dat dan.

Ook herken ik een hoop planten niet meer, geen idee wat er allemaal opkomt. Wat eerst kleefkruid lijkt, blijkt later lievevrouwebedstro te zijn. Het is een wonder wat er allemaal uit de grond komt.



Het melken gaat steeds beter, makkelijker in ieder geval. En vandaag was het zo;n dag: poep op mijn hoofd, plassende koe als ik net dat ene moment snel mijn beker koffie mee de melkput inneem. Kan ik dus ook beter niet doen.
De container is afgelopen vrijdag gearriveerd! 3 uur heeft het gekost om het ding uit de vrachtwagen en op mijn erf te krijgen. Kijk ook vooral naar de rechterpunt. Hij heeft werkelijk daarop gesteund. De mannen hebben knap werk geleverd, hij is mooi horizontaal gebleven!

Het bad van Leonieke stond ook in de contaier, natuurlijk vooraan en vreselijk in de weg. Deze sterke mannen hebben hem er zo uitgetild en op de kar gezet. Zo zijn ze naar de plek gereden waar hij weer gelost moest worden.

In Roemenie (en ook wel in andere landen) worden in het voorjaar boomstammen wit geverfd. Het verhaal gaat dat dan vogels makkelijk de insecten kunnen zien lopen en zo vraat aan het fruit voorkomt. Ander verhaal is ook dat het witte de boom tegen de hitte beschermd. In ieder geval zijn nu alle stammetjes in mijn boomgaard wit en lichten ze prachtig op in het donker.