Arbeidsinspectie.
De boekhouder zei dat ik met wat documenten naar het ITM in Targu Mureș moest. Daar zag ik tegen op, ik stelde het lekker uit. Maar donderdag was het dan zo ver, ik had de hele dag de tijd dus ik ging naar de stad.
Op internet stond dat het ITM een uitzendbureau zou zijn, interessant. Ik moest er heen om “iets” officieels te regelen voor de praktijk. Ik had een stapel kopiën van de boekhoudster meegekregen en die moest ik daar afgeven.
Aan de buitenkant is het gebouw prachtig, binnen doet me het toch weer aan het communisme denken.
De eerste mevrouw die ik tegenkom vraagt meteen heel vriendelijk of ze mee kan helpen, dat is dan weer zo verrassend en absoluut niet passend bij de sfeer van het gebouw. Als ze de documenten ziet zegt ze dat ik op de derde verdieping moet zijn.
Er zijn twee wachtenden en ik sluit netjes aan. Er komen wat meer mensen. Af en toe komt er ook iemand uit de ruimte waarvoor we wachten, de deur valt daarna weer met een nadrukkelijk klik in het slot. Naarmate er meer mensen komen, stijgt ook de spanning. Het is helemaal geen uitzendbureau, maar de arbeidsinspectie. Dat is nog wel een verschil en zo voelt het ook.
Dan komt er een vrouw met een mondkapje voor, naar de wachtruimte. Ze vraagt van ons allemaal om onze documenten. Ik geef de mijne af. Ze verdwijnt met de documenten, de deur valt weer in het slot.
Ik ga weer zitten. En nu? De meeste mensen zijn na het afgeven van hun documenten weer vertrokken, maar niet allemaal. Nu pas besef ik dat ik eigenlijk geen idee heb, wat ik hier doe. Moet ik wachten? Kan ik weg? Ik app met de boekhoudster, daar krijg ik wat extra zweet van want dat moet in het Roemeens. Gelukkig antwoord ze al snel dat ik moet wachten. Ok, ik wacht.
De mevrouw met het mondkapje komt weer naar buiten. Ze wijst naar mij en ik moet komen. Er missen een aantal kopiën. Gelukkig ben ik al wat langer in Roemenië en was ik voorbereid, ik heb alle officiële documenten meegenomen. Die moeten allemaal gekopieerd worden. Waar dat in de buurt kan? Ze moet er even overnadenken en wijst me dan een bepaalde kant op. Even later heb ik inderdaad het zaakje waar ze kunnen kopiëren gevonden, dat kan hier lang niet overal.
Ze kunnen ook foto’s afdrukken, dat komt mooi uit want ik wil nog een paar afdrukken. Helaas doet die machine het niet. Het kopieerapparaat gelukkig wel.
Even later ben ik weer terug bij het ITM. Ik ga weer zitten en wacht. Het is allemaal wel zo indrukwekkend dat ik als braaf meisje niet zomaar ga aankloppen, ik wacht wel even.
De mevrouw komt weer naar buiten, checkt nog even of ik nu wel ondertekent heb en verdwijnt dan weer achter de deur.
Ik wacht weer. Het duurt niet zo lang gelukkig, dan komt de mevrouw weer naar buiten. Ik krijg een papier met een digitale code erop, die is voor de boekhoudster. Dat was dus waarop ik wachtte. Het is erg fijn dat het gelukt is.
Bij het weggaan vraagt de vrouw nog heel vriendelijk waar ik de kopiën had laten maken. Ze bedankt me en zegt dat het fijn is om te weten, zodat ze er anderen ook naar toe kan sturen. Dat is dan weer zo onverwacht aardig.
Inmiddels moet ik toch ook wel nodig naar het toilet. Daarvoor ga ik een groot winkelcentrum in. Kijk, ook dit is Roemenië, ik kom er alleen zo weinig, gek hè?!
