Charlie.

Och och, wat heb ik al een zorgen om Charlie gehad. Samen met zijn broer Abel zat hij op een dag bij een struik midden in het veld. Ik kon diezelfde dag helaas niets voor ze doen dan enkel wat brokjes geven. Terwijl ik ’s nachts wakker lag en de jakhalzen hoorde jammeren, vroeg ik me bezorgd af hoe het met ze zou gaan.
Gelukkig en opmerkelijk genoeg, zaten ze de volgende dag nog op precies dezelfde plek. Ze durfden het die ochtend aan om schoorvoetend met me mee naar huis te lopen.

Wat waren ze mager, vel over been. Charlie nog erger dan Abel. Conditie hadden ze niet dus de eerste weken zijn ze enkel op mijn terrein geweest. Langzamerhand kwam er wat meer beweging in ze. Ze gingen spelen en we gingen kleine rondjes wandelen, waarbij Charlie te pas en te onpas ging liggen. Hierdoor kreeg ik buikpijn want ik vreesde dat hij heupdysplasie had. Gelukkig regelde Stichting Save ans Smile dat er zowel van Charlie als ook van Abel heupfoto’s gemaakt konden worden. Op de foto’s bleek alles in orde te zijn, wat was dat een grote opluchting!

We mochten wat langere wandelingen gaan maken. Dat was leuk, maar ook meteen weer een zorg die erbij kwam want Charlie werd weer magerder en hij was nog steeds zo mager… Dus de wandelingen weer ingekort. Hij lust wel eten, maar is er niet vreselijk dol op. Het interesseert hem gewoon niet zoveel. Maar ik wilde hem wel graag wat steviger hebben, dat hij ook wat spieren zou ontwikkelen. Heb zelfs baby haring voor hem gekocht, dat ging er wel redelijk in. Nu zie ik dat hij gelukkig iets forser aan het worden is, hoewel hij vooral heel veel slungel is.

Hij is praktisch altijd samen met Abel. Toen Charlie op een nacht binnen sliep en Abel buiten, zat hij halverwege de nacht bij de deur te piepen. Ik dacht hij moest plassen, maar hij miste zijn broer.

Charlie is wel een portret, een geweldig protret! Hij is niet eigenwijs, hij gaat gewoon zijn gang…. Als we hier achter op het veldje wandelen, blijft hij meestal achter. Roepen heeft geen zin. Hij komt vanzelf wel een keer op zijn eigen tempo weer bij het hekje staan. Gelukkig kan dat hier.

Charlie is niet zo van het werken voor de baas. Dingen leren als zit en af vindt hij maar dom. Slepen met van alles vindt hij wel heel erg leuk. Regelmatig ben ik dan ook iets kwijt. Inmiddels weet ik dat ik het beste eerst even kan gaan kijken waar Charlie gelegen heeft.
Aangezien het toch leuk is om iets te leren, om iets samen te doen, hebben we nu iets gevonden: Charlie als opruimer. Hij loopt graag met iets in zijn bek en in het veld ligt genoeg afval. “Pak”, “meenemen” en “halen” zullen de commando’s worden. En reken maar dat hij het dan wel leuk vindt om te luisteren en te werken. Charlie als opruimer, hoe mooi is dat?

Charlie zoekt overigens nog een thuis, hij is hier enkel in de opvang. Hoewel ik hem ontzettend leuk vind en ik hem enorm zal gaan missen, kies ik er toch voor om hier de eerste opvang voor hondjes te doen/zijn. Ook Abel wacht tot hij geadopteerd wordt. Mocht je meer info over ze willen dan kan dat via lumikoster@gmail.com

Waardeer je wat ik doe en vind je het leuk om me een handje te helpen? Met een bijdrage voor een zak hondenbrokken zou je ons een enorm plezier doen.
Rekeningnummer NL83 TRIO 0776 4668 60 ten name van L. Koster, Oarba de Mures