Fotoclub.
In Groningen ben ik lang, heel lang lid geweest van een fotoclub. Nu ik bijna een jaar in Oarba woon, ben ik gewend geraakt aan het leven hier en inmiddels heb ik energie over om eens te kijken wat er nog allemaal mogelijk is. Zo stuitte ik op een fotoclub in Targu Mures. Na het bekijken van hun website ( https://www.fotoklub-mures.ro/ ) heb ik een mail gestuurd. In het Engels, dat wel, want dat is makkelijker dan Roemeens. Een erg vriendelijke mail kwam terug waarin stond dat ik welkom was.
Afgelopen donderdag was het zover. De avond werd gehouden in het oude bastion in de stad. Indrukwekkende dikke muren en even dikke balken. Wat ook indrukwekkend was, was de gastvrijheid waarmee we (Impke die bij mij logeerde) ontvangen werden. We vielen met de neus in de boter, de voorzitter en nog 2 andere leden waren jarig geweest en daarom waren er hapjes en drankjes.
Wat ik al had vermoed, gezien de namen van de leden op de webiste, dat er veel Hongaren zouden zijn. Dat was ook zo. Ooit viel Transylvanie onder het Hongaars-Habsburgse rijk. Na de eerste wereldoorlog werd Transylvanie echter toegewezen aan Roemenie. De Hongaren woonden toen plots niet meer in Hongarije maar in Roemenie. Nog steeds wonen hier veel Hongaren, plaatsen hebben vaak een Roemeense en een Hongaarse naam.
Op de club werd er vooral Hongaars gesproken, gelukkig waren er jongeren die ook Engels en/of Duits konden. Het was een wonderlijk allegaartje wat de taal betreft. Maar ook wat de mensen betreft. Opvallend is dat er vrij veel oudere mannen zijn, de vrouwen zijn in de minderheid en een stuk jonger.
Terwijl één van de oudere leden foto’s via een scherm laat zien, praat iedereen gewoon door. De man die zijn foto’s laat zien, praat ook ongestoord door. Ondertussen komt dan ook de voorzitter nog langs met hapjes. En dan, we konden onze ogen niet geloven, schenkt de voorzitter een glas half vol met rode wijn om er vervolgens cola bij te schenken! Dit hadden we nog nooit gezien. We waren er beduusd van, maar men schijnt het hier vaker te drinken.
De avond is vooral heel gezellig, van foto’s bespreken komt weinig.
Aan het einde van de avond worden er nog wat uitstapjes besproken en zo weet ik nu ook dat er hier ergens in de buurt Carnaval gevierd wordt. Waarschijnlijk zie ik daar nog wel eens foto’s van en volgend jaar hoop ik er mee naar toe te gaan.
Over het algemeen is het erg lastig om op de hoogte te zijn van culturele festiviteiten, maar deze fotoclub kan wel eens een erg handige informatiebron zijn. Op internet is de informatie vaak heel beperkt.
Komende week ben ik weer welkom, er wordt dan een fotoshoot gehouden. Ik ben erg benieuwd en zal er zeker weer bij zijn.
Vervuld van alle gezelligheid en gastvrijheid rijden we naar huis. We hebben wat te verwerken: rode wijn met cola en heel veel hongaars… 3 woorden ken ik inmiddels: “igen” is ja, “nem” is nee en “kussenem”(közönöm) is dank je wel. Toch geen slechte score?!