Tollen en stilstaan
Er heerst grote stilte hier, in Oarba. Als er al een auto langs komt is die opvallend luidruchtig en vraag ik me af wat die hier doet. Ondertussen lijken de vogels veel harder te zingen dan vorig jaar. En ook dat vliegtuig wat overkomt is plots vreemd.
Bijna 2 weken geleden gingen in Roemenie de scholen dicht in verband met het Corona virus. Dat gaf toen eerder het gevoel dat het vakantie was dan dat er iets heel ernstigs op de loer lag. Maar we werden steeds voorzichtiger, gingen ons afvragen of we iets wel of juist beter niet konden doen. De horeca was niet in 1 keer helemaal dicht. Bij sommigen kon je nog terecht, bij anderen niet. Nu is dat ook allemaal gesloten, even als de grote winkelcentra. Ook de markten zijn gesloten. Voor de winkel in Iernut moet je wachten omdat er maar een bepaald aantal mensen binnen mogen zijn. Kerkdiensten worden in de openlucht gehouden.
Het was een wonderlijke situatie want de inschrijving bij de Roemeense Kamer van Koophandel was een feit. De mevrouw die dit allemaal geregeld had, belde me op om te vertellen dat ik de documenten op kon halen. Ik stelde nog voor om dat over een paar weken te doen. Maar ze had liever dat ik ze op kwam halen, want ze had geld voorgeschoten om mijn praktijk in te schrijven. Haar kantoor was dicht omdat ze haar kinderen thuis had. Voor haar huis, op straat, gaf zij mij de documenten en ik haar het geld. Het voelde net alsof we drugs aan het dealen waren. Maar dan wel met 1,5 meter afstand er tussen…. echt blij was ik niet met mijn inschrijving. Het viel weg in het veel grotere gebeuren.
Ondertussen scheen de zon uitbundig en genoot ik van de wandelingen in de heuvels. De lente kwam er aan! Heerlijk, wat een genot, misschien wel extra. En zo zit ik dan op donderdag met Zaja in mijn armen in de laatste zonnestralen van die dag. Even later tref ik haar aan op de veranda, ze heeft een epileptische aanval en komt daar uiteindelijk niet uit. Alweer lijkt de wereld zowel te tollen als stil te staan.
Gisteren nog was het warm en liep ik mijn korte broek, vandaag valt er natte sneeuw. De regels worden opnieuw aangescherpt. Oa. een avondklok: tussen 22:00 en 6:00 uur is het verboden om met meer dan 3 personen samen te zijn, tenzij je een gezin bent. Blijkbaar zijn er dan nogal wat mensen actief. Overdag wordt het ten zeerste afgeraden, maar net niet verboden.
Gelukkig mag ik nog naar mijn werk. Ook daar zijn, terecht strenge regels.
Het is zowel spannend op wat er komend gaat als ook ontspannend op alles wat niet meer hoeft. Veel gedachten gaan uit naar familie, vrienden en kennissen in Nederland. Wat ben ik blij met alle mogelijkheden die er zijn om contact te houden!